Refers to the style and period of art and architecture that developed in the 1960s and after, when there was a clear challenge to the dominance of Modernism. Generally speaking, it advocated a pluralistic approach to the arts and it stated that Modernism had failed because of a lack of a coded language of meaning to the viewer. The term was first used by Spanish poet Federico de Onis in 1934 and later by Arnold Toynbee's "A Study of History" in 1938, but it was in the 1970s when it came into wide use in connection with a trend in architecture that employed selective Eclecticism and Historicism. This resulted in structures that displayed a knowledge of Modernism, but also playful, whimsical, applications of Classical elements. In the other arts, such as painting, there was a return to a classical approach to the human figure, style, and composition, often resulting in Old Masters style works, but with updated imagery, such as the inclusion of current celebrities, or artists from the past. In photography, as well as painting, a narrative or story telling approach to work also became popular. By the early 1980s, many work dubbed Postmodern, were purchased by the corporate art market, where large sums were paid for the work of relatively new artists. By the 1990s, Postmodernism showed signs of slowing down in terms of popularity, when more traditional Modernist forms began to re-emerge.Se refiere al estilo y periodos de arte y arquitectura desarrollados desde 1960 en adelante, cuando el desafío de Modernismo presenta un claro dominio. De manera general, propugna un acercamiento pluralist a las artes y plantea que el Modernismo ha fallado debido a una falta de lenguaje de significado codificado para el espectador. El término fue empleado por primera vez por el poeta español Federico de Onis en 1934 y posteriormente por Arnold Toynbee en "Un estudio de la Historia" de 1938, sin embargo fue en la década de 1970 cuando comenzó a emplearse de manera amplia en relación a una tendencia arquitectónica del uso selectivo del Eclecticismo y de Historicismo. Esto resultó en estructuras que muestra un conocimiento de Modernismo, así como también de manera lúdica y caprichosa, la aplicación de elementos Clásicos. En otras artes, como en pintura, se presentó un retorno y acercamiento clásico a la figura humana, estilo y composición, en donde muchas veces el resultado corresponde al estilo de los grandes maestros pero con un imaginería actualizada, como la inclusión de personas famosas del momento o artistas del pasado. En fotografía, así también como en pintura, se popularizo un acercamiento narrativo y de contar historias. A comienzos de la década de 1980 muchas obras apodadas posmodernas fueron adquiridas por empresas del mercado de arte pagándose altas sumas por obras de artists relativamente nuevos. En la década de 1990, el Posmodernismo presentó signos de pérdida de popularidad cuando empezaron a reaparer formas modernistas más tradicionales.Verwijst naar de stijl en periode van kunst en architectuur die tot ontwikkeling kwam in de jaren zestig van de 20ste eeuw en daarna, toen de overheersende rol van het modernisme werd aangevochten. In het algemeen stond deze stijl een pluralistische benadering van de kunsten voor, waarbij werd gesteld dat het modernisme had gefaald vanwege het ontbreken van een gecodeerde betekenistaal voor de kijker. De term werd voor het eerst gebruikt door de Spaanse dichter Federico de Onis in 1934 en later in 'A Study of History' van Arnold Toynbee in 1938, maar de term werd pas in de jaren zeventig vrij algemeen gebruikt in relatie tot een trend in de architectuur waarbij sprake was van selectief eclecticisme en historicisme. Dit leidde tot structuren waaruit kennis van het modernisme naar voren kwam, maar ook tot speelse, grillige toepassingen van klassieke elementen. In overige kunstvormen, zoals de schilderkunst, was sprake van een terugkeer naar een klassieke benadering van de menselijke gestalte, stijl en compositie, wat vaak resulteerde in werken in de stijl van de Oude meesters, maar dan met eigentijdse beelden, zoals beroemdheden uit die tijd of kunstenaars uit het verleden. In de fotografie en de schilderkunst werd een verhalende benadering ook populair. Aan het begin van de jaren tachtig kwamen veel postmoderne werken in handen van de commerciële kunsthandel, waarbij grote bedragen werden betaald voor het werk van relatief nieuwe kunstenaars. In de jaren negentig leek de populariteit van het postmodernisme enigszins te tanen en kwamen meer traditionele modernistische vormen weer in opkomst.專指在現代主義備受挑戰時所興起的藝術建築風格，在60年代之後開始發展。簡而言之，後現代主義主張多元的藝術路線，聲稱現代主義失敗的原因在於缺乏一套編碼語言，用以傳達意義給觀眾。西班牙詩人費德里可‧德‧歐尼斯(Federico de Onis)在1934年第一次提出這個詞彙，1938年「後現代」一詞又在亞諾‧湯恩比(Arnold Toynbee)的《歷史研究》(A Study of History)一書中出現。70年代，建築風潮受到部分折衷主義（Eclecticism）與歷史主義（Historicism）的影響，後現代主義開始被廣泛運用。受此影響的建築物，不僅展示出對「現代主義」理論深入的理解，也在古典元素上做出逗趣又怪誕的應用。後現代主義下的其他藝術如繪畫，則在人物、風格、構圖等方面，回歸古典路線，以新圖像展現出如古典大師的作品，例如來說，畫作中出現將當代名人或過去的藝術家等。在攝影方面，具備個人觀點或敘說故事的作品越來越受到歡迎。80年代早期，藝術市場購入不少標榜後現代主義的作品，新興藝術家的作品受到高價收購。 但是到了90年代，後現代主義（Postmodernism）逐漸式微，反倒是傳統的現代主義作品有捲土重來之勢。