Roofed porch or lean-to pent roofs that extend from a building, especially of a temple hall or of a "tahōtō." They usually surround the main part of the building and were used as a method to increase depth. This architectural element was widely used in Zen-style architecture introduced to Japan in the late 12th century. (en)
In de Japanse architectuur een decoratief lessenaarsdak onder het echte dak van een gebouw, bijvoorbeeld een tempel of een ���tahōtō'. Gewoonlijk omgeven ze het hoofdgedeelte van het gebouw. Men gebruikte ze om diepte te creëren. Dit element werd op grote schaal gebruikt in de zenboeddhistische architectuur van de late twaalfde eeuw. (nl)