| scope note
| - Verwijst naar een schilderstijl en kunsttheorie die wordt geassocieerd met een groep Franse kunstenaars die tussen 1886 en 1906 werkzaam waren. De term werd voor het eerst vermeld door Félix Fénéon, in een recensie van de achtste en tevens laatste impressionistische tentoonstelling van 1886. Door het gezamenlijk exposeren van hun werk binnen één ruimte benadrukten Camille Pissarro, Lucien Pissarro, Paul Signac en Georges Seurat dat ze dezelfde visie onderschreven. Andere kunstenaars die in deze stijl werkten, waren Charles Angrand, Louis Hayet, Henri Edmond Cross, Léo Gausson, Hippolyte Petitjean, Albert Dubois en Maximilien Luce. Seurat wordt als de belangrijkste exponent van deze stroming beschouwd. Het neo-impressionisme ontwikkelde zich uit het impressionisme, maar zette zich er ook tegen af. Evenals bij het impressionisme stonden licht en kleur centraal. Het impressionisme was echter spontaan en empirisch van aard, terwijl het neo-impressionisme zich nadrukkelijk baseerde op wetenschappelijke grondbeginselen, hetgeen resulteerde in composities met een meer formalistisch karakter. De hiermee geassocieerde techniek wordt pointillisme genoemd, terwijl de bijbehorende theorie als divisionisme wordt aangeduid. De twee termen worden echter vaak door elkaar gebruikt en kunnen beide verwijzen naar zowel de stijl als de stroming zelf. Het neo-impressionisme heeft slechts betrekkelijk kort bestaan, maar had wel een grote invloed op andere kunstenaars en stromingen aan het eind van de 19de eeuw en het begin van de 20ste eeuw. (nl)
- Se refiere a un estilo de pintura y la teoría de arte asociada a un grupo de artistas franceses entre 1886 y 1906 y caracterizada por Divisionismo y las composiciones estrictas y formales. (es)
- Refers to a painting style and art theory identified with a group of French artists between 1886 and 1906. The term was coined by the art critic Félix Fénéon in a review of the eighth and last Impressionist exhibition (1886), in which Camille Pissarro, Lucien Pissaro, Paul Signac and Georges Seurat exhibited their work in one room, asserting a shared vision. Other artists who practiced the style were Charles Angrand, Louis Hayet, Henri Edmond Cross, Léo Gausson, Hippolyte Petitjean, Albert Dubois, and Maximilien Luce. Seurat is considered the outstanding artist of the movement. Neo-Impressionism both developed out of Impressionism and was a reaction against it. Like Impressionism, Neo-Impressionism was concerned with light and color but while the former was typically spontaneous and empirical, the later was based more on scientific principles and resulted in formalized compositions. The associated technique is referred to as pointillism and the associated theory is referred to as divisionism, although the two terms are often used interchangably and are also both used to refer to the style and movement. While relatively short-lived, the movement had a large impact on other artists and movements of the late 19th and early 20th centuries. (en)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)